I смутак абаўе
Мой дзень, яшчэ харобры.
Старэйшыя мае,
Мне з вамі добра.
Зьвіняць гадоў званы:
Да каласочка – колас.
Між мудрай гаманы
Ваш чую голас.
Я ўжо сама, як госьць,
На шлях гляджу сурова.
Але пакуль вы ёсьць –
Пульсуе мова.
Няхай і млосьць, і злосьць
У твар, як вецер рэзкі.
Але пакуль вы ёсьць –
Шумяць падлескі.
Прасторы не стае,
Зашмат сіроцтва?
Старэйшыя мае,
Мне з вамі – моцна!
|
|
